Na een heerlijk Italiaans lunch
Terwijl ik na een heerlijke lunch met de nodige witte wijn, op 800 Italiaanse meter hoogte, lig uit te puffen, hoor ik het piepje van mijn mail. Niet bijster gemotiveerd om te lezen wie mij mailt maar ook weer net nieuwsgierig genoeg dit berichtje niet te negeren zie ik door mijn halfgeopende ogen, lees oogharen, dat deze mail van Johan afkomstig is.
De mail
Ik ga er eerst maar eens recht overeind voor zitten. Het betreft twee mails. Eén daarvan is ook gestuurd aan Marieke en de ander is alleen aan mij gericht. Beide mails zijn dus niet, zoals afgesproken, aan iedereen te weten Johan, Marieke en mij verstuurd… Het is een lange mail waarin Johan, het is maar net zoals de lezer het wil opvatten, zijn hart lucht dan wel zijn gram haalt. Er blijft geen spaan heel van zijn ex-vrouw. Wat denk je wat? Heeft ze, zonder overleg met hem, besloten een weekje langer op die camping te blijven met als argument dat het nu eindelijk mooi weer is geworden en de kinderen pas deze week vrienden hebben gemaakt. Dat het ‘een beetje vervelend’ voor hem is, dat begrijpt ze goed maar met zijn baan in het onderwijs heeft hij nog genoeg vakantie over om een weekje op te schuiven met zijn vakantie.
Hier zal Marieke spijt van krijgen
Het moet voor mij nu ook volstrekt helder zijn dat zij alleen maar aan zichzelf denkt en hem probeert dwars te zitten waar ze maar kan. Ze weet heus wel dat hij met Monica en haar kinderen twee weken een huis heeft gehuurd in de Provence en dat dit niet zomaar een week te verschuiven is. Dat de kinderen het fijn vinden om nog een week op die camping te blijven, dat gebruikt ze om haar zin te krijgen en hem te dwarsbomen. En met zo’n egoïstische ex zit hij nu in een SCHIP-traject. Zo ging het al hun hele huwelijk. Zij bepaalt en van hem wordt verwacht dat hij alles maar accepteert. Ik zal nu ook wel tot de conclusie moeten komen dat het traject geen enkele zin heeft. Dit is toch zoals jullie noemen een contra-indicatie, dit borderline gedrag? Hoe dan ook, hij heeft haar bevolen om precies op de afgesproken tijd met de kinderen voor de deur te staan en anders is hij genoodzaakt om andere maatregelen te nemen. Hij voegt daar nog aan toe dat hij haar met klem adviseert het niet zover te laten komen, want in dat geval zal ze hier nog jarenlang spijt van krijgen.
Hij heeft nog geen reactie van Marieke ontvangen en dat maakt hem naarmate de uren verstrijken alleen maar woedender. Hij is in staat om nu in de auto te stappen en naar die ‘gezellige’ camping te rijden.
Mijn hart slaat net iets harder dan van een relaxte vakantieganger mag worden verwacht. Negeren van deze mail is geen optie ook al is het vakantietijd. Ik begin eerst maar eens Johan te helpen herinneren aan de afspraak dat alle mails en apps altijd in cc aan iedereen verstuurd worden en dat ik dit bij deze mail mis.
Ik vraag hem dit alsnog te doen en schrijf hem dat ik pas dan op zijn mail zal reageren. Met klem adviseer ik hem niet tot welke actie dan ook over te gaan.
Ruzie in deze fase voorkomen
Dit geeft mij ook enige respijt om na te denken hoe ik deze onverwachte crisis mogelijk kan neutraliseren. In deze fase van de SCHIPaanpak is het voor de SCHIP-behandelaar veelal op eieren lopen. Alle motivatie en goede intenties daargelaten, is het allemaal nog zo broos en uiterst fragiel. De kans dat de spreekwoordelijke ‘vlam in de pan’ vliegt ligt constant op de loer. Het is tevens zo herkenbaar dat de kinderen worden ingezet om elkaar ‘dwars te zitten’ terwijl het zeer waarschijnlijk ergens anders over gaat. Ik wil me niet eens voor kunnen stellen wat een drama het zou worden op die camping als Johan ‘de bocht terug’ niet weet te nemen. Oude pijn en frustraties die jarenlang de kans kregen te rijpen in hun huwelijk zijn kennelijk weer manifest geworden nu de afstand tussen zijn kinderen zowel letterlijk als figuurlijk voelbaar is. Daar moet het in de SCHIPaanpak over gaan. Maar voor we zover zijn kunnen we niet om deze ‘acute storingen’ heen.
Afspraak is afspraak
De witte wijn lijkt ondertussen versneld te zijn uitgewerkt en mijn gezonde verstand heeft het overgenomen van de alcohol roes. Een uur later ontvang ik de mail van Johan nogmaals maar nu met Marieke in de cc. Ik besluit ze een mail te sturen waarin ik uitleg wat er volgens mijn perceptie gaande is en doe een dringend beroep op beiden zich te houden aan de gemaakte vakantieafspraak.
Een dag later ontvang ik van beiden een reactie terug. Marieke ziet in dat ze niet van Johan kan verwachten dat hij akkoord kan gaan met haar voorstel de kinderen een week langer bij zich te houden. Johan erkent dat hij wellicht iets te scherp heeft gereageerd.
In deze fase is het teveel gevraagd om van beiden enige mate van flexibiliteit te verwachten. Eerst moet de angel eruit, willen de ex-partners in staat zijn om water bij de wijn te doen.
Ik realiseer me opeens dat het in deze aflevering wel erg veel over wijn gaat….
-Tineke Rodenburg-