Met regelmaat zien we in de media de aanduiding ‘gescheiden ouders’ voorbijkomen. Het lijkt een geïnternaliseerd begrip geworden waarvan we denken te weten over wie of wat we het hebben. Woorden geven altijd betekenis aan datgene dat we willen communiceren. Niet alleen doen ze ertoe, ze hebben ook de eigenschap om bij regelmatige herhaling een eigen leven te gaan leiden. Een goed voorbeeld hiervan is het begrip ‘gescheiden ouders’.
Wanneer twee mensen ervoor kiezen om samen een liefdesrelatie aan te gaan ontstaat er als vanzelfsprekend een partnerrelatie. Komen uit deze partnerrelatie kinderen voort dan worden ze samen ouders van deze kinderen en verwerven ze het ‘ouderschap’. Na een scheiding wordt het partnerschap ontbonden en worden zij ex-partners.
Ex-ouder
Gescheiden ouders bestaan simpelweg niet en is in feite een contradictio interminis. Je kunt namelijk nooit een ex-ouder worden aangezien de band des bloed eeuwigheidswaarde heeft en nooit meer ongedaan kan worden gemaakt. Eenmaal toegetreden te zijn tot het gilde van het ouderschap is er nooit meer een weg terug. Over de vraag hoe het ouderschap vervolgens wordt ingevuld bestaan geen vastomlijnde afspraken, hoogstens universele ideeën. Zolang ouders onder een en hetzelfde dak wonen kunnen zij verschillend denken over de wijze waarop zij hun kinderen menen op te moeten voeden. Door hier met elkaar over in gesprek te gaan biedt het de kans hier samen uit te komen. Na de scheiding worden deze verschillen echter uitvergroot en kan dit leiden tot conflicten over en weer. Wat ligt hieraan ten grondslag?
Kinderen zijn de dupe
Tijdens hun relatie en in de aanloop naar de scheiding hebben beiden elkaar, nooit bedoeld maar toch, veelal gekwetst. De gevolgen van deze beschadigingen zijn terug te zien in harde verwijten en boosheid over en weer. Dat deze voortkomen uit de verliezen die beiden hebben geleden wordt zelden zichtbaar. In hun strijd om erkenning voor deze kwetsingen worden, wederom nooit bedoeld maar toch, hun kinderen ingezet. Tegelijkertijd zijn beiden er vast van overtuigd dat zij het beste met hun kinderen voor hebben en de andere ouder niet zwart te maken. Slechte ouders bestaan niet, uitzonderingen daargelaten. Niet goed functionerende ex-partners wel. Wanneer de voorbije partnerrelatie niet goed is afgehecht, vanuit de niet erkende pijn van het verlies, wordt dit zichtbaar op ouderniveau.
Partnerrelatie afhechten
Wanneer deze twee niveaus door elkaar worden gehaald is het onmogelijk om het conflict te staken. Let wel, het is geen sinecure om met de degene die jou zo gekwetst heeft, de partnerrelatie samen af te hechten. Maar als dit lukt is de winst op het ouderniveau van onschatbare waarde.
De prangende vraag is: echter: ” Hoelang duurt het nog voordat het besef is neergedaald dat er simpelweg geen gescheiden ouders bestaan?”.